"Okay, what are we going to do? What should we do wisely?" Even before Paris we had decided not to continue cycling to Tours. We have been cycling in the heat for about three weeks and some cooling is very welcome. There appears to be a cycling route from Paris to Dieppe and that seems to be a suitable alternative. While cycling, we notice that a large part of the paths are unpaved and that we have to walk up the mountains several times with the bike in a hand. As a result, we cover too short distances and do not encounter any overnight accommodation options. When Rutger and I are on a cycling trip ourselves, we see what presents itself, but with children we cannot take that risk.
We cycle a bit further to get a good idea of the situation. At a traffic light we are invited by a Frenchman to have a drink together in a restaurant. That is very friendly and hospitable, but unfortunately we cannot accept the invitation. It is still too uncertain how this day will go. After a beautiful view over the Seine and Paris, we make the decision. We descend to the Seine, book a hotel there and see if there is an opportunity to continue cycling quietly along the Seine. When we arrive in the valley, we soon notice that there is a lot of freight traffic across the road. This is not a relaxing cycle at all, so even before we reach the hotel, we already know what we are going to do... We are going home!
700 cycling kilometers are in our legs and in our heads. What an experience and how the five of us enjoyed this beautiful trip. We did this together with a laugh and sometimes a tear! This adventure is over, but the 'fietsersinactie' continues as usual. On to the next adventure!
"Oke, wat gaan we doen? Waar doen we verstandig aan?"Al voor Parijs hadden we besloten om niet door te gaan fietsen naar Tours. We hebben drie weken lang in de hitte gefietst en wat verkoeling is erg welkom. Er blijkt een fietsroute te lopen van Parijs naar Dieppe en dat lijkt ons een geschikt alternatief. Tijdens het fietsen, merken we dat een groot deel van de paden onverhard is en dat we meerdere malen met de fiets in de hand de berg op moeten lopen. Hierdoor leggen we te kleine afstanden af en komen we geen overnachtingsmogelijkheden tegen. Als Rutger en ik zelf op fietsreis zijn dan zien we wel wat er zich aandient maar met kinderen kunnen we dat risico niet nemen.
We fietsen nog een stuk verder om een goed beeld te krijgen van de situatie. Bij een stoplicht worden we door een Fransman uitgenodigd om samen wat te drinken in een restaurant. Dat is heel vriendelijk en gastvrij maar helaas kunnen we niet op de uitnodiging ingaan. Het is nog te onzeker hoe deze dag gaat verlopen.
Na een prachtig uitzicht over de Seine en Parijs, nemen we de beslissing. We zakken af naar de Seine, boeken daar een hotel en we bekijken of er langs de Seine een mogelijkheid is om rustig verder te fietsen. In het dal aangekomen, merken we al snel dat er veel vrachtverkeer over de weg heen dendert. Dit fietst totaal niet ontspannen dus al voordat we het hotel bereiken, weten we al wat we gaan doen... We gaan naar huis!
700 fietskilometers zitten in onze benen en in ons hoofd. Wat een beleving en wat hebben we met vijfen genoten van deze prachtige tocht. Met een lach en soms een traan hebben we dit toch samen gedaan!
Dit avontuur zit erop maar de 'fietsersinactie' gaan gewoon door. Op naar het volgende avontuur!
Add comment
Comments
Ik heb het verslag pas kunnen lezen na terugkomst van mijn eigen vakantie. Maar wat een gave vakantie! Wat een bijzondere actie! En wat leuk om dat verslag te lezen. Terecht dat jullie trots zijn op wat jullie hebben bereikt.
Uiteraard heb ik een donatie gedaan.